Parisli Kezban

      Herkese tekrar teşekkür etmek istedim, yorumları ve destekleri için. Gerçekten çok güzel yorumlar aldım. Yapıcı eleştiriler aldım. Demek ki eleştirilmeye değer bir şeyler üretebilmişim, diye sevindim. Blogumun ziyaretçi sayısı bir ayda 760’a, facebookunki (https://www.facebook.com/parislikezban?ref=hl)  ilk haftada 1200’e ulaştı. Bugün birinci ayımı dolduruyorum, ne mutlu ki! Ben de beklemiyordum bunu evet:)  Amerika’dan, Azerbaycan’dan, Rusya’dan, Sırbistan’dan, Türkiye’den ve daha pek çok yerden okuyuculara ulaştım. İnanın bazılarının haritadaki yerini bu sayede öğrenmiş oldum. Bunlar insanı mutlu eden şeyler. Bu yüzden tekrar tekrar teşekkür ederim.

      Blogun en beğenilen parçalarından biri de ismi oldu. Parisli Kezban! Peki neden Türk sinemasının bu efsane filmini kendime ilham kaynağı olarak seçtim. Tahmin etmek çok da zor değil. Fransa’ya her yolu düşen blog yazarı illaki Kezban’a bir göndermede bulunmuş. Blogu açtıktan sonra fark ettim, biraz geç oldu galiba… Ancak benim tek sebebim Fransa’da olmam değil. Bizim biraz daha fazla benzerliğimiz var Kezban’la. Tanrı’ya şükür beş dakikalık mesafeyi yarım saatle bir saat arasında koşmasından, zeka geriliği varmışçasına safça hareketlerinden bahsetmiyorum ya da odamın penceresinde bir Eiffel Kulesi resimciği yok. Yine de burada trafiğe çıkınca, süpermarkette, dolmuşta (şaka şaka burada dolmuş yok) insan bir an olsun Kezbanlaşıyor. Sanata, hayvanlara, dahası insanlara, yeni fikirlere verilen önemi gördükçe şaşırıyorum. Kendimi kelimenin tam anlamıyla “Kezban” gibi hissediyorum. Çevreye duyarlı projeleri, çalışan sistemleri gördükçe, duydukça “N'ayır, n'olamaz!” diye bağırmak, haykırmak istiyorum. Halbuki niye n'olamasın ki, n'oluyor işte! İnsan Kezban olunca inanamıyor sadece.

                            

      Parisli Kezban’la Ankaralı oluşuma, ufak bir de gönderme yapmak istedim. Ankaralı İpek desem, türkücü zannederlerdi. Parisli Kezban biraz daha iyi açıklıyor durumu, ne dersiniz? 

8 Ekim 2013-Chambery